یادمان باشد : وقتی کسی را به خودمان وابسته کردیم ! در برابرش مسئولیم ...... در برابر اشکهایش ؛ شکستن غرورش ، لحظه های شکستنش در تنهایی ولحظه های بی قراریش .... و اگر یادمان برود ! در جایی دیگر سرنوشت یادمان خواهد آورد ، واین بار ما خود فراموش خواهیم شد
